Od dekad powszechnie wiadomo, że nie ma lepszej reklamy samochodu, aniżeli jego udział i sukcesy w sporcie. Gdy sukcesy przybierają na sile, samochód z szeregowego modelu w palecie urasta do rangi legendy. Są nawet w historii takie modele, które bardzo kojarząc się ze sportem, skutecznie z pamięci wymazały swoje cywilne pierwowzory. Lancia Delta? Oczywiście, że zwycięska HF Integrale!
Tymczasem Lancia Delta pierwszej generacji w zamyśle konstruktorów powstała jako kompaktowy konkurent Volkswagena Golfa. Ba! Wybrano nawet to samo biuro projektowe: Ital Design. Młody wówczas Giorgetto Giugiaro w Delcie zawarł kwintesencję swojego stylu: geometryczne kształty podkreślone prostymi przetłoczeniami celnie wpisywały się w ówczesną modę. Debiut modelu nastąpił w 1979 roku, rok później zaś Lancia Delta otrzymała tytuł Samochodu Roku. Dziennikarze z 16 krajów docenili bogate wyposażenie wcześniej spotykane jedynie klasach wyższych. Wszak w samochodzie klasy kompaktowej takie elementy wyposażenia jak elektryczne szyby, automatyczna skrzynia biegów, klimatyzacja nie należały do codzienności.
W pierwszych latach produkcji Delta dostępna była z 3 wolnossącymi silnikami: 1,3, 1,5 i 1,6 (wersja GT), w każdej kategorii skutecznie stawiając czoła konkurentom dobrym prowadzeniem, wysokim komfortem i bogatszym wyposażeniem. Jednak ówczesna Lancia to maszynka do wygrywania w sporcie. Dość wspomnieć modele Fulvia HF, Stratos, 037. To, że sport dotknie również Deltę, było już tylko kwestią czasu. Już w 1982 roku na turyńskim Salonie zaprezentowano pierwszą jaskółkę: prototyp Delty HF 4WD. Następnie samochód oddano do dalszych badań. Oficjalnie już emblemat HF na Delcie pojawił się w 1983 roku: paleta modeli poszerzyła się o Deltę HF Turbo napędzaną turbodoładowanym silnikiem o pojemności 1,6 l i mocy 130 KM.
Oprócz dużo lepszych osiągów wersja ta wyróżniała się także bogatszym wyposażeniem (m.in. wskaźniki z ciekłokrystalicznymi wyświetlaczami). Równolegle dział Lancii odpowiedzialny za sport pracował pełną parą, czego efektem była Delta S4 i pierwsze sportowe sukcesy. Model ten był jednocześnie mobilnym laboratorium: turbo i volumex w jednym, stały napęd na 4 koła oraz silnik o mocy 250 KM mogący rozpędzić auto aż do 250 km/h. Tak w 1985 roku powstała cywilna Delta HF Turbo napędzana 2-litrowym turbodoładowanym silnikiem o mocy 165 KM. Samochód posiadał również stały napęd na wszystkie koła. Za przeniesienie napędu odpowiadał mechanizm różnicowy Torsen z tyłu i sprzęgło wiskotyczne Ferguson z przodu.
W 1987 roku wersja HF 4WD przeszła kolejne modyfikacje stając się już Deltą HF Integrale. 2-litrowa jednostka napędowa generowała już 185 KM, zaś w Integrale 16V moc wzrosła o kolejne 15 KM. Finalnie Integrale Evoluzione II mogło poszczycić się mocą aż 215 KM.
Końcem lat 80-tych Lancia Delta odnosiła sukcesy zarówno w sporcie jak i w cywilu. Dość powiedzieć, że gotowy już w 1989 roku następca (Delta II) musiał odczekać aż 5 lat. Słupki sprzedaży szybowały w górę (w 1987 roku sprzedaż wzrosła aż o 56% w stosunku do roku poprzedniego), gdzie większość sprzedaży przypadała na topowe wersje: 1600 i.e., HF Turbo i HF 4WD. Tendencja ta nie zmieniła się już do końca: Deltę z przednim napędem produkowano do 1992 roku, by najmocniejsze Integrale utrzymywać w ofercie jeszcze przez kolejne 2 lata.
I kto pamięta, że była Delta Turbo ds. (turbo diesel), 4-drzwiowa Prisma, czy „szwedzki” Saab-Lancia 600? Delta to rajdowy mistrz świata. Delta to Integrale!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz